Otvaranje izložbe Jozefa Klaćika

Razgledanje najnovijih slika umetnika Jozefa Klaćika je bilo propraćeno abstraktnim ambijentalnim muzičkim interpretacijama Ervina Maline i Bogdana Rankovića. I sam autor izložbe je ovaj sinkretizam doživeo kao upotpunjavanje proslave njegovog životnog jubileja i četrdesetogodišnjeg stvaralaštva. Ovaj umetnik, student Hložnika, Brunovskog i Dubaja u svojim delima se posle početničkog pop-arta posveto apstrakciji, urbanoj geometriji i arhitektonici.

Već kao iskusan i poznat slikar, u prostorije Galerije Zuzke Medveđove je doneo dve, po formi i sadržaju različite grupe dela. Na prvi pogled moglo bi se reći da se radi o identičnim delima koja prikazuju geometričke oblike, oštre uglove. Međutim Pavel Čanji je na pojedinim slikama istakao tzv. neovarvarizam.

Jozef Klaćik je prvenstveno poznat od izložbe u Galeriji Karola Miloslava Lehotskog kao slikar postmoderne umetnosti, kao slikar koji stvara primarne oblike – trougao, krug i elipsu. Po mišljenju Vladimira Valenćika posle 2000. godine ovaj umetnik se usredsredio na istraživanje razdvajanja i spajanja jednobojnih podloga. Slike ovog tipa su se neretko transformisale u oslikane nepravilne geometričke umetničke objekte i zidne instalacije.

Slovački izdavački centar je ovom prilikom izdao zbirku vizualne poezije Jozefa Klaćika pod nazivom Koniec jazyka (Kraj jezika). Na izložbi je bio i reditelj Miroslav Benka koji je na izložbi umetniku javno ponudio saradnju za novu pozorišnu predstavu inspirisanu motivima njegovih dela.

Cela izložba je predstavljena kao jedna metafora. Ako primarne oblike posmatramo kao istraživanje vizualne podloge sveta – kao duhovni povratak u Altamiru, u primarnu kreaciju ali i kao vraćanje na početak, onda je izložba bila simbolično predstavljena kao novi početak. Autor je krenuo ispočetka. Jer pre četiri godine mu je požar u ateljeu uništio gotovo sva dela. Najnovije slike su umetnikov odgovor na ovu tragediju. Sila, bunt i unutrašnja borba sa vatrom su osnova za njegov stvaralački izraz.